dag 7: Bezoek aan Gehucht Lourgoho
Blijf op de hoogte en volg Harold
08 Februari 2017 | Burkina Faso, Garango
De dag begon zoals alle vorige dagen. Rond 7 uur opstaan en dan in Jeep op naar het ontbijt.
Florentien wilde ons vandaag naar een klein dorpje ver de bush in meenemen. Clement, de tuinman, ging mee. Hij kent de weg en het is volgens Florentien veiliger om een donkere man mee te nemen. Clement en ik gingen achter in de laadbak van de Jeep zitten en we begonnen aan de betrekkelijk lange rit door de bush over kronkelige zandpaden.
We passeerden diverse hutjes en de mangobomen stonden in de bloei. Overal was er bedrijvigheid. Uiteindelijk kwamen we aan bij het gehuchtje Lourgoho bij de familie of stam Bambera. Ze behoren bij de ethnische groep Bissas.
Het hoofd van de familie (de "chef") kwam ons direct ontmoeten. Florentien vertelde dat we uit Nederland kwamen. Het onthaal was hartelijk en we werden uitgenodigd op de binnenplaats van de hut van de "chef". Er kwamen diverse vrouwen om de beurt ons de hand schudden. Ik wist niet of het zijn vrouwen waren. Florentien zei dat hij 4 vrouwen had en hij is met alle vier tegelijk in de kerk getrouwd. Zal wel een mooi schouwspel geweest zijn en de huwelijksnacht moet ook interessant geweest zijn.
De "chef" nam ons vervolgens mee naar het huis van de oudste "patron" van de familie. Volgens Florentien was hij een beetje zot geworden. De hele famille verzamelde zich en wat moest doorgaan als keuken en douche mochten we van dichtbij zien.
Als welkom geschenk kregen we een levende kip. Ik mocht deze in ontvangst nemen. De kip legde we in de bak van de Jeep en we zouden deze in de avond aan "de Gardenier" geven. Dit was de nachtwaker bij het huis van Florentien. Hij was er erg blij mee en het zou hem goed smaken.
We gaven kleding aan de kinderen van de stam en uiteraard ook snoep. Voor de kinderen, die naar school gingen, hadden we kleurpotloden bij. Ik had ook kinderschoenen bij om weg te geven. Die werden direct aangetrokken en uiteraard hebben we daar ook een foto van gemaakt.
Florentien gaf de "chef" geld voor medicijnen en we werden uitgezwaaid toen we vertrokken. Opnieuw een prachtige ervaring.
Na de siësta moesten de dames uiteraard de kooplust bedwingen. En ja, ik ook. Dus op naar de markt. Het was er erg druk. Allerlei mensen komen vanuit het platteland om hun waar aan te bieden. Dit is over het algemeen hun enige bron van inkomsten.
Ik kocht een trainingspak van het nationale voetbal elftal van Burkina Faso. Voor Daan, Stijn zou deze zeker niet aan doen, te fel van kleur.
Bij het monument op de rotonde namen de dames een foto van mij. Er werd vanuit enkele kraampjes langs de kamt van de weg geroepen dat dit niet mocht. Deze plek was sacre (heilig). Bij navraag later bleek dit onzin waarschijnlijk wilde ze deze " le blanc" een lesje leren. In ieder geval had ik de foto.
Daarna nog even van een Brakina genieten op het terras bij Bernard. Er zatten veel dezelfde mensen als enkele dagen geleden. Men zat naar een soap serie te kijken op een breedbeeld tv op het midden van het terras. Diverse dames kwamen voorbij om ons hun fruit aan te bieden.
De tijd vloog weer voorbij en het was alweer tijd om van het avondeten te genieten en daarna enkele afzakkers.
Florentien wilde ons vandaag naar een klein dorpje ver de bush in meenemen. Clement, de tuinman, ging mee. Hij kent de weg en het is volgens Florentien veiliger om een donkere man mee te nemen. Clement en ik gingen achter in de laadbak van de Jeep zitten en we begonnen aan de betrekkelijk lange rit door de bush over kronkelige zandpaden.
We passeerden diverse hutjes en de mangobomen stonden in de bloei. Overal was er bedrijvigheid. Uiteindelijk kwamen we aan bij het gehuchtje Lourgoho bij de familie of stam Bambera. Ze behoren bij de ethnische groep Bissas.
Het hoofd van de familie (de "chef") kwam ons direct ontmoeten. Florentien vertelde dat we uit Nederland kwamen. Het onthaal was hartelijk en we werden uitgenodigd op de binnenplaats van de hut van de "chef". Er kwamen diverse vrouwen om de beurt ons de hand schudden. Ik wist niet of het zijn vrouwen waren. Florentien zei dat hij 4 vrouwen had en hij is met alle vier tegelijk in de kerk getrouwd. Zal wel een mooi schouwspel geweest zijn en de huwelijksnacht moet ook interessant geweest zijn.
De "chef" nam ons vervolgens mee naar het huis van de oudste "patron" van de familie. Volgens Florentien was hij een beetje zot geworden. De hele famille verzamelde zich en wat moest doorgaan als keuken en douche mochten we van dichtbij zien.
Als welkom geschenk kregen we een levende kip. Ik mocht deze in ontvangst nemen. De kip legde we in de bak van de Jeep en we zouden deze in de avond aan "de Gardenier" geven. Dit was de nachtwaker bij het huis van Florentien. Hij was er erg blij mee en het zou hem goed smaken.
We gaven kleding aan de kinderen van de stam en uiteraard ook snoep. Voor de kinderen, die naar school gingen, hadden we kleurpotloden bij. Ik had ook kinderschoenen bij om weg te geven. Die werden direct aangetrokken en uiteraard hebben we daar ook een foto van gemaakt.
Florentien gaf de "chef" geld voor medicijnen en we werden uitgezwaaid toen we vertrokken. Opnieuw een prachtige ervaring.
Na de siësta moesten de dames uiteraard de kooplust bedwingen. En ja, ik ook. Dus op naar de markt. Het was er erg druk. Allerlei mensen komen vanuit het platteland om hun waar aan te bieden. Dit is over het algemeen hun enige bron van inkomsten.
Ik kocht een trainingspak van het nationale voetbal elftal van Burkina Faso. Voor Daan, Stijn zou deze zeker niet aan doen, te fel van kleur.
Bij het monument op de rotonde namen de dames een foto van mij. Er werd vanuit enkele kraampjes langs de kamt van de weg geroepen dat dit niet mocht. Deze plek was sacre (heilig). Bij navraag later bleek dit onzin waarschijnlijk wilde ze deze " le blanc" een lesje leren. In ieder geval had ik de foto.
Daarna nog even van een Brakina genieten op het terras bij Bernard. Er zatten veel dezelfde mensen als enkele dagen geleden. Men zat naar een soap serie te kijken op een breedbeeld tv op het midden van het terras. Diverse dames kwamen voorbij om ons hun fruit aan te bieden.
De tijd vloog weer voorbij en het was alweer tijd om van het avondeten te genieten en daarna enkele afzakkers.
-
09 Februari 2017 - 14:35
Karin Van Hest:
Dag 7 alweer en het begint al op te schieten voor jullie.
Wat een land hè? En wat zijn de mensen enthousiast.
Geniet er nog van de laatste dagen en doe Florentine de hartelijke groeten van ons.
Als wij jullie verslagen lezen krijgen wij ook weer veel zin om nog een keer te gaan.
Groeten,
Kees en Karin -
09 Februari 2017 - 14:39
Karin Van Hest:
Harold kun je Kristel en Caroline ook toevoegen aan de groep? Zij zijn ook heel benieuwd en zijn er allebei ook al geweest.
Kristel 06 50 50 6714
Caroline 06 53 72 6572 -
09 Februari 2017 - 18:54
F.kj.l. Corstjens. :
P -
09 Februari 2017 - 18:58
F JL Corstjen:
-
09 Februari 2017 - 19:06
F J L.Corstjens :
Prachtig , mooi, VERWOORDT , ZOALS JIJ het beschrijfd , is het net of wij er bij zijn.
Geniet er van en tot morgen .
Groetjes van ons ALLE MAAL . DOEI xxxxxx pap , mam . -
09 Februari 2017 - 19:43
Jaromir:
Hi Harold, we are missing you in Zurich. I hope you have nice time and promote safety culture in Burkina Faso! For the time being we have to drink your beers instead of you! -
09 Februari 2017 - 20:35
Miranda:
Super! Voel je je al wat beter? Groetjes, Miranda en de rest -
10 Februari 2017 - 23:03
Marcel De Vet:
Harold, wat een mooie reisverslagen. Geniet ervan. Straks in Gilze weer kou bouwen met de Meulenwiek.
Long John -
11 Februari 2017 - 17:49
Hans Beljaars:
ha Harold, leuk om e.e.a. te lezen. Succes daarzo. Hans
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
