dag 6: Het Ziekenhuis in Garango

Deze dag had ik veel last van een verkoudheid cq. griepje. Zeer waarschijnlijk opgelopen tijdens de lange autorit van Ouagadougou naar Garango.

Na het ontbijt liepen we naar het locale ziekenhuis om deze eens te bekijken. Het is een complex van een aantal alleenstaande gebouwen. Er stonden diverse oude ziekenwagens midden op het terrein geparkeerd, die zeer waarschijnlijk niet meer functioneerde. Her en der lagen afgedankte bedden.

Bij het apotheek gebouw vroegen we of we het ziekenhuis van binnen mochten bekijken. Er gingen zich diverse mensen mee bemoeien. Na wat heen en weer geloop van het ene naar het andere gebouw werden we naar een kamer gebracht in het operatie gebouw. De ruimte moest door gaan als conferentie ruimte. Nadat we hadden verteld dat we bij Florentien van Espen logeerde werd ineens van alles mogelijk. De man die ons ging rondleiden was de voorlichter van het ziekenhuis.

We kregen de diverse gebouwen van binnen te zien. Allereerst gingen we naar de kraamafdeling waar 2 moeders met hun pasgeboren babies lagen. Beide jongens! Ook hun families waren aanwezig om ze te verzorgen. We hadden kleertjes bij, die met lachende gezichten werden aangenomen. Ook gaven we elke moeder wat geld ten behoeve van hun kind.


Op de kinderafdeling waren alle bedden bezet. Er lag een moeder op een matje op de grond te slapen. Ook hier deelde we kleding uit en gaven we de kinderen snoepjes. Wederom werden we getrakteerd op een dankbare lach.


Na de rondleiding bedankte we de heer die ons de tour gaf met een donatie van 10.000 sefas. Hier kon hij medicijnen voor te kopen vertelde wij hem.


Vanuit het ziekenhuis liepen we het dorp in op zoek naar een winkeltje van een gehandicapte vrouw, Ella genaamd. Dit vonden we snel maar het was gesloten. Er zat een moeder voor een boom, naast het winkeltje, haar kind te voeden. Al snel kwam de eigenaresse met haar driewieler aangereden. We kochten er wat handgemaakte souvenirs.


In de middag hield ik een lange siësta. De griep speelde mij parten. De dames gingen s'middag nog eens naar het weeshuis.


Na de siësta reden we naar Tenkodogo. Dit is de hoofdstad van de provincie Boulgou waar we verbleven. Daar haalde we in de lokale apotheek medicijnen voor mijn verkoudheid. Ik hoopte maar dat ze zouden werken! Toch curieus, het is 40 graden en ik was verkouden.


Op de weg terug stopten we langs de weg om de zonsondergang te aanschouwen. Prachtig! De zonsondergang op de achtergrond en een eeuwenoude boom op de voorgrond. Deze bomen, Boabab genaamd, geven vruchten, die lijken op kokosnoten. Deze vruchten worden ook wel apebrood genoemd.

Tot morgen!